Tanio i kolorowo… czyli podaż i popyt

Miejscowy targ.

Poza zalewem chińskiego badziewka mam tu produkty z „domu i zagrody”. Trochę jabłek, (kupione wcześniej w Broniszach, bynajmniej nie z własnego sadu, bo sadów nikt tu, w okolicy nie ma), podobnie marchew i selery.

Kolejka jest do stoiska z łososiem, makrelą i pangą – rybą jak styropian, kompletnie pustą odżywczo. Ale jest bieluśka i taka ładna, oskórowana i wyfiletowana. Łatwa w obsłudze!

A gdzie jazie, szczupaki, czy zwykłe karasie w mokrych pokrzywach albo łopianie, w koszu z wikliny?

Wyrobów i przetworów własnych mało, czasem jakieś wędliny ukradkiem wędzone i sprzedawane bez zezwolenia sanepidu. Kto by przechodził taką drogę przez mękę? I tak by nie zezwolili. Szkoda gadać.

Zresztą gospodynie nie robią w domu już właściwie żadnych przetworów – wszystko mają z marketu, bo słoik słodkiej, zżelowanej wody z napisem „dżem” jest… tani. Rzadko kto z kupujących rozumie, że wyjątkowo tania szynka – dzisiaj tylko 2.99 za 100 gram, to zwykła cena 29.90 za kilogram. A wszelkie ceny poniżej, to już wyrób szynkopodobny z zapachów i proszków, masy tłuszczowej z dodatkiem wszelkich konserwantów. Fuj! W ogródkach wiejskich, bywają jeszcze jabłonie czy wiśnie sadzone ręką dziadków, dzisiaj zapuszczone, zaniedbane, ale nikt owoców nie zbiera, zwłaszcza jabłek. Jesienią gniją w trawie. Wnusio zje kiwi i bananka.

Rzemiosło nam umarło – próżno szukać struganych drewnianych łyżek – są za to z bambusa czy egzotycznego drewna robione w Wietnamie.Glinianych mis, garnków, też nie ma, mamy za to pięknie pakowane cienkie, chińskie filiżanki kiedyś rarytas królów, dzisiaj zalały już świat. Zamiast wiklinowych koszy, wiklinowych pojemników zabawek etc. (wikliny ci u na w bród) wszechobecny rakotwórczy plastik. Zamiast uprzęży ze skór, lejc, obróżek dla psów pasków do spodni – nic, bo komu potrzebne lejce i uprząż? A paski z plastiku obok, razem z resztą chińskiego towaru – miliardy zabawek dla dzieci z czegoś, czego nikt nie sprawdził, czy aby nieszkodliwe, okulary, które można kupić bez konsultacji z okulistą, dziwnie śmierdzące chemią puchate kapcie bajecznie tanie, ale nie wiem ile zawierają trujących substancji zabijających powoli, powodujących raka, alergie, bezpłodność i Bóg wie co jeszcze. Ale są tanie! Do tego kolorowe, więc ludzie chętnie kupują, bo drewno, wiklina, glina już takie kolorowe nie są.

Co mogę na koniec? Tylko tyle, że najbardziej mi żal:

Kolorowych jarmarków, blaszanych zegarków
Pierzastych kogucików, baloników na druciku
Motyli drewnianych, koników bujanych
Cukrowej waty i z piernika chaty

I naszych własnych rzemieślniczych wyrobów z polskiej gliny, drewna lipowego, skóry, wikliny, lnu, sitowia też mi żal. Ale to nigdy nie będzie tak tanie jak plastik z chińskiej sztancy, takie różowe i błyszczące.

Mam wrażenie, że Chiny traktują nas jak kiedyś europejscy żeglarze – naiwnych Afrykańczyków, rzucając nam lusterka i paciorki.

Dlatego lubię ten odradzający się powoli ruch nas, gospodyń domowych i naszych mężów, chwalących się własnoręcznie hodowanym zakwasem na chleb, sposobami wypiekania tego chleba. Lubię opowieści o przetworach, o zbudowanej w ogrodzie wędzarni, własnoręcznie zrobionej bajecznej nalewce, wiśniowym winie, a nawet bimberku z żyta i buraków.

Nie dajmy się!

Domowe, miejscowe, to zdrowe, łatwe, przyjemne i jaka satysfakcja! Lubię żegnać moich bliskich, kiedy wracają do siebie z moimi przetworami z lata.

Chleba tylko im nie daję. Synowa sama piecze.

 Targowisko gminne, fot. Maja Stasinowska, canna.pl/tuszyn/