Co komu do tego z kim śpię?

Jak nie ma o czym pisać, to zawsze jest temat dyżurny – geje i lesbijki.

Zazwyczaj ludzie zachowują się tak, jakby to była najnowsza mutacja świńskiej grypy, a to przecież fakt liczący sobie wiele, wiele lat i obserwowalny w naturze, jak najbardziej.

Z czego wynika to straszliwe larum, ta krucjata przeciwko gejom? Bo to jest krucjata przeciwko gejom, lesbijkom się odpuszcza.

Dzieje się tak, z powodu estetyki i tylko – cała reszta hałasu jest nadymana, tworzona w myśl zasady „straw man argument”, o którym pisałam.

Twarzy seksualności ludzkiej jest wiele i tak jak nie korzystam i nie korzystałam z „wolnego seksu” (w komunach hippisowskich czy prywatkach z orgietkami) tak i wiele osób o orientacji homoseksualnych nie korzysta z tajemniczych dark roomów, związków "przydrożnych" czy "na szybko". Zwyczajnie osiadają z partnerem czy partnerką tworząc ZWIĄZEK miłosno - życiowy.

Wracam do zwyczajnego uczucia, ludzi ze skłonnością do tej samej płci. Najczęściej są to najnormalniejsze związki o charakterze związku ścisłego z wiernością, serdecznością i miłością w rolach głównych. Tak, z seksem też i tu dochodzimy do meritum.

Tych, którzy wściekają się i opluwają osoby homoseksualne zabija wyobraźnia, której się właściwie niepotrzebnie poddają. Tu wtrącę tekst, jaki wygłosiła moja znajoma, osoba stara i nader prosto formułujaca swoje opinie:

- Powiedz, Małgosiu jak to jest z tymi wiesz, homoseksualistami? Żeby tak… w kiszkę? Okropne!

- No a lesbijki? Nic o nich nie mówisz.

- Eeee tam, kobiety to się tam… pogłaszczą, pocałują. To nic takiego!

To jest samo sedno! Tym grzmiącym (zazwyczaj facetom) tyłek się kuli boleśnie na myśl o takim męskim seksie, (choć bywa, że lubią z partnerką od tyłu…) więc strzelają focha z obrzydzenia i uważają to za coś STRASZNEGO!

Za tym też rozlewa się cała kałuża, ocean nienawiści do gejów! O lesbijkach ciszej, właściwie kompletnie nic.

Mnie zdumiewa fakt, że ci moralizatorzy w ogóle nie myślą o tym, co jest istotą każdego związku – O MIŁOŚCI. Często mocnej, głębokiej i ciepłej, wspierającej, twórczej, troskliwej. Wieloletniej (jak Tove Janson i jej partnerka do śmierci Tuulikki Pietilä i wielu innych ludzi) Kochają się, szanują wspierają, i to chyba jest istotą związku, to jest sto razy ważniejsze niż dyskredytowanie i skarlanie pojęcia o miłości homoseksualnej wyłącznie do… kiszki. To określa prymitywizm w osądzaniu i małość ludzi grzmiących i sekujących osoby kochające tak samo jak osoby homoseksualne. Przecież wiemy, że wśród heteroseksualnych związków są związki złe, niszczące i pomiatające partnerem. O nich pouczacze i moralizatorzy milczą, a czasem wręcz twierdzą, że tak już musi być i to nie jest ich sprawa!

Mam nadzieję, że związki partnerskie (nie tylko homoseksualne) wreszcie zyskają konstytucyjne prawo do dziedziczenia, wspólnego rozliczania się, odwiedzin w szpitalu i bycia traktowanym z szacunkiem jako partner-partnerka pacjenta.

A co do adopcji… To w rodzinach heteroseksualnych dochodzi do zabójstw, molestowania, deprawacji i zaniedbań. Nawet w rodzinach zastępczych! Nie ma żadnych badań mówiących o tym, jak rodzina dwóch mam, albo dwóch tatków źle wpływa na dziecko. Chyba wolałabym taki dom pełen miłości niż dom dziecka z samotnością, brakiem miłości, a czasem z deprawacją i gwałtami. To trudny temat i oddzielny. Jeśli w rodzinie jest miłość, wsparcie, czułość i szczęście – to nie powinno nikogo obchodzić jak rodzice realizują się seksualnie. Kropka.

http://tableau.cool-arts.com/Tableaux-anciens-de-maitre/Courbet-Gustave/Les-Dormeuses::5197.html

Piekny obraz - Śpiące (Les Dormeuses) , obraz olejny pędzla Gustave Courbet, rok 1866

Postscriptum

Partnerskie są również związki heteroseksualne!

Pary partnerskie pracują i płacą podatki, nie są jałowe! A bywa, że i małżeństwa hetero nie mają dzieci.

 Partnerzy nie proszą  o dofinansowanie, ale o godność, żeby móc się wspólnie rozliczać z fiskusem, żeby dziedziczyć po partnerze gdy umrze, żeby móc się informować w szpitalu o jego, czy moim stanie zdrowia. Nie z łaski jakiegoś urzędnika a jako pełnoprawni członkowie społeczeństwa. To nie jest wyłącznie katolickie społeczeństwo. Mieszkają tu różni ludzie. Są małżeństwa bezdzietne i osoby samotne - jakoś nie są nazywane „jałowymi”. A to właśnie do związków heteroseksualnych z patologiami - rodzice nie pracują, piją, biją, są na zasiłku a dzieci oddają do domów dziecka - państwo dopłaca! To tak na marginesie!

I jeśli w ustawach nie chodzi o to, kto z kim śpi to dlaczego ten właśnie argument sprawił, że posłanka Pawłowicz się aż tak rozhisteryzowała? Dlaczego aspekt seksualny, „estetyczny” jest głosem na NIE?

Znalezione w Necie::

1. Nie chodzi tylko o rozwiązania dla osób homoseksualnych. Związki partnerskie dotyczą również par heteroseksualnych

2. Żaden z projektów nie przewidywał prawa do adopcji dzieci dla par homoseksualnych, czego obawiały się środowiska prawicowe.

3. Projekty miały nadać ludziom żyjącym w związkach partnerskich absolutnie podstawowe prawa, np. do uzyskiwania informacji o stanie zdrowia partnera, czy dziedziczenia majątku, którego partnerzy wspólnie się dorobili.

4. Głosowanie nie dotyczyło przyjęcia ustawy, a jedynie skierowania jej do dalszych prac parlamentarnych i dyskusji w komisjach.

Jak dla mnie to skandal, to wykluczanie ludzi, którzy nikomu nic złego nie robią, poza margines społeczny, otwarty dla rzesz niegowdziwców, przestępców, obiboków, ojców nie płacących alimenty, a też znęcających się nad rodziną, pijaków, złodziei różnej maści niszczących cudze mienie. Oni są pod ochroną społeczną, bo są hetero i ślubowali w kościele. Co za hipokryzja!