Groźny Okił

Uważam, że jedną z groźniejszych postaci zagrażającym pokoleniu naszych dzieci i wnuków jest reżyser Okił K, twórca paradokumentalnych seriali o ludzkich problemach. Kilka z nich to Dlaczego ja, Trudne sprawy, Pamiętnik z wakacji, Zdrady.

Dlaczego uważam, że groźny, choć produkuje zwyczajny szlam? Przecież można nie oglądać! – zagrzmi niejeden/niejedna z nas. To prawda, ale to łatwe dla wybrańców, którzy umieją jednym kliknięciem pokazać tym produkcjom tzw. bana. Niestety wiele osób ogląda telewizyjna sieczkę tak, jakby żuło gumę, a jak to są takie scenki jak z sąsiedztwa, to kusi – zwłaszcza młodych, którzy przybyli do domu z nudnych szkół, szurnęli plecak, zjedli zupę albo kanapkę i zasiadają do ołtarzyka, czyli TV.

Zna wszystkich będących na bezrobociu, którym już wszystko jedno co oglądają... Niby nic – Okił (przecież niedziałający w próżni, a na zapotrzebowanie społeczne) raczy oglądających scenkami z życia. I niby nie jest to grzech, gdyby nie fakt, że w tych że zawiera najbardziej denne , brzydkie, nieładne a często totalnie chamskie dialogi.

W tych programach nikt ze sobą normalnie nie rozmawia. Kobiety i mężczyźni przekrzykują się, podnoszą głos do wrzasku, i walą odzywkami z dna den. Małżonkowie do siebie: odwal się, spadaj, wychrzaniaj mi stąd, itp. Także dzieci wrzeszczą do rodziców jak do bydła. Otwieram szeroko oczy ze zdumienia, że też matki i ojcowie sobie pozwalają! Nie, to Okił im pozwala, bo temu panu się wydaje (i poniekąd słusznie), że bardzo wielu Polaków tak rozmawia, pozwalają też tak do siebie jako rodziców wrzeszczeć dzieciom. Czy jest to jednak powód do powielania tego wzorca?! Tak, oczywiście, bo Okił K. jak napisałam, nie działa w próżni – on tańczy tak, jak mu dyrekcje różnych stacji nakazują. Dla nich Bogiem jest słupek – jak twierdzą z zapałem to większa część naszych klientów TEGO CHCE!

Chciałabym dostać do rąk jakieś rzetelne dane – jak są wybierani przedstawiciele do badań owego Słupka. Czy to są w przewadze mieszkańcy więzień? Poprawczaków, dzielnic nazywanych Trójkątami Bermudzkimi bezrobocia, marginesu i przestępczości? Bo jeśli nawet czasem Kowalski burknie do Kowalskiej mniej grzecznie, to nie jest powód żeby jakiś telewizyjny twórca podawał to na obiad naszym dzieciom i młodzieży jako niby powszechny stan rzeczy i kultury w Polsce.

Przypominam sobie (na szczęście pamięć mnie nie zawodzi) czasy tej czarnej komuny, gdy w jedynym programie telewizyjnym był czas na talk show, świetne festiwale, znakomite kino światowe – ileż się naoglądałam filmów włoskich, francuskich, czeskich, polskich (jugosłowiańskich i enerdowskich też) Fakt – nie było kina amerykańskiego, ale i dzisiaj jedyne co oglądamy wieczorami z kinematografii amerykańskiej to zazwyczaj kryminały w których gwałt trupy, krew i zwyrodnienie – to podstawowe lepiszcze.

Pamiętam, że to była prawdziwie aspirująca telewizja z Eureką, Sondą, Rozmowami Nocą z Haliną Miroszową i Aleksandrem Małachowskim, Kabaretem Starszych Panów i później Kabarecikiem Olgi Lipieńskiej i Wojnę Domową. Za wysoko? No to Kowalski musiał stanąć na paluszkach! To się nazywa aspiracja.

Dzisiaj telewizje ulegają najniższym instynktom, pokazują takie dno i chłam, że nie dziwota, iż dziennikarze piszą o totalnym durnieniu narodu. Żadnych aspiracji – Słupek otwiera spragniony dziób i dostaje! Potem przeżuwa dawkę ohydy, niskich tematów, żenady i cudzej intymności, i uważa, że on też musi drzeć się po chamsku, zniżać do poziomu szamba, bo przecież to pokazuje telewizja!

Ktoś mnie zgasił z młodych:

– Zwariowałaś? To normalnie! Dają, czego widz chce, walczą o widza!

– O, to jak widz zażąda gwałtu na żywo, czy pobicia kogoś na żywo, realnie, to ma dostać?

– Niestety do tego dążymy…

Okił rządzi. Zaczął od Kiepskich, teraz kręci i daje nam Zdradę – serial który nakręca ludzi, namawia do śledzenia, przeszukiwania telefonów, kieszeni  laptopa, podważania tego, w co wierzyliśmy, co sobie mówimy, sączy zwątpienie i podejrzenia. 

Co będzie dalej? 

Nie mam puenty.